प्रतिक मुकणे | Issue Dated: जुलै 10, 2011
देशाच्या आर्थिक राजधानीत गुन्हेविषयक पत्रकारांच्या डोक्यावर नेहमीच धोक्याची टांगती तलवार असते. ज्येष्ठ पत्रकार जे. डे यांच्या हत्येमुळे हे पुन्हा एकदा सिद्ध झाले आहे. त्याच पार्श्वभूमीवर मुंबईतील गुन्हे पत्रकारितेचा चेहरा शोधण्याचा प्रतिक मुकणे यांनी केलेला प्रयत्न. |
मुंबई शहरातील रस्त्यांवर पुन्हा एकदा दहशतीची छाया पडू लागली आहे. ज्येष्ठ पत्रकार जे. डे यांची भरदिवसा गोळ्या झाडून झालेली हत्या आणि अंडरवर्ल्डमधील टोळ्यांची दहशत यामुळे पत्रकारांच्या सुरक्षेबाबत अनेक प्रश्न उपस्थित झाले आहेत. यामुळे पुन्हा एकदा शहरातील माफियांचे पोलीस आणि राजकारणी यांच्यासोबत साटेलोटे असल्याची शक्यता खरी ठरत आहे.
जे. डे यांची हत्या का झाली? हा मीडियाचा दृष्टिकोन बदलण्यासाठी आणि पत्रकारांनी समाजकंटकांविरुद्ध लिहू नये यासाठी दबाव टाकण्याचा प्रयत्न आहे का? परंतु जर हे असे असेल तर ते कदापी मान्य केले जाणार नाही. हा केवळ मीडियावर झालेला हल्ला नसून `चौथ्या स्तंभाच्या स्वातंत्र्या'वर झालेला हल्ला आहे.
क्राईम रिपोर्टिंगमध्ये ब्रेकिंग न्यूज मिळविण्यासाठी पत्रकारांना खूप मोठी किंमत मोजावी लागते आणि ज्येष्ठ पत्रकार जे. डे यांना देखील तशीच किंमत मोजावी लागली.
इंडिया डॉट कॉम (भाषा)चे संपादक मिलिंद कोकजे म्हणाले, ``व्यावसायिकरित्या कार्यरत असलेल्या पत्रकारांना प्रतिकूल वातावरणात कशा प्रकारे रिपोर्टिंग करावे याचे प्रशिक्षण दिले जात नाही. आपल्याकडे दंगली वगळता युद्धासारखे कुठलेही प्रकार घडत नाहीत. त्यामुळे याप्रकारचे प्रशिक्षण दिले जात नसेल.''
मात्र, याच वेळी कोकजे यांनी नमूद केले की, युद्ध घडत असलेल्या ठिकाणी रिपोर्टिंग करण्यासाठी पाठविल्या जाणाऱ्या पत्रकारांना बीबीसीद्वारे प्रशिक्षण दिले जाते. तसेच अमेरिकन वृत्तवाहिन्या, बीबीसी, रॉयटर्स यांच्या प्रतिनिधींनादेखील अशा प्रकारचे ट्रेनिंग दिले जाते.
एक गोष्ट प्रामुख्याने लक्षात घेतली पाहिजे की, सीएनएन, संस्थेमध्ये काम करत असलेल्या कर्मचाऱ्यांमध्ये आणि मुक्त पत्रकारांमध्ये कोणताही भेदभाव करत नाहीत. जरी पत्रकार पूर्ण वेळ किंवा कंत्राटावर काम करत असला तरी प्रतिकूल प्ररिस्थितीत रिपोर्टिंगसाठी पाठविण्याआधी त्याला प्रशिक्षण दिले जाते. तर दुसरीकडे भारतीय प्रसिद्धीमाध्यम संस्था, आपल्या रिपोर्टसला आणि छायाचित्रकारांना संभाव्य धोका असलेल्या ठिकाणी रिपोर्टिंगसाठी पाठविण्याआधी प्रशिक्षण देण्यात कोणतीही उपाययोजना करत नसल्याचे निदर्शनास आले आहे.
मुंबईवर अतिरेक्यांनी २६/११ रोजी हल्ला केला असताना आंतरराष्ट्रीय वृत्तसंस्था असलेल्या रॉयटर्सने आपल्या पत्रकारांना बुलेटफ्रुफ जॅकेट आणि हेल्मेट पुरवले होते. परंतु याच विरुद्ध भारतीय वृत्तसंस्थांमध्ये कार्यरत असलेल्या पत्रकारांना कुठल्याही प्रकारचे सुरक्षा कवच दिले गेले नव्हते, असे सूत्रांनी नाव न सांगण्याच्या अटीवर सांगितले.
अंडरवर्ल्डचा प्रभाव असलेल्या आर्थिक राजधानीत क्राईम रिपोर्टर म्हणून काम करणे किती कठीण आहे हा प्रश्न आता उपस्थित होत आहे. याबाबत ज्येष्ठ पत्रकार महेश म्हात्रे म्हणाले, ``या क्षेत्रात अनेक `ब्लाइंर्ड स्पॉट' असल्यामुळे सध्याच्या परिस्थितीत क्राईम रिपोर्टर म्हणून काम करणे खूप कठीण आहे. रिअल इस्टेटमध्ये भरपूर पैसा असल्याने माफिया पुन्हा एकदा कार्यरत झाले आहेत. तसेच रिअल इस्टेट इंडस्ट्रीवर बिल्डर, पोलीस आणि राजकारणी यांचे नियंत्रण असते. या अगोदर राजकारणी आणि माफिया वेगळे होते. परंतु आता ते एक झाले आहेत. तसेच कुठल्याही प्रकारची पारदर्शकता उरली नसल्यामळे क्राईम रिपोर्टींग करण्यात मोठा अडथळा निर्माण होतो'' असे मत म्हात्रे यांनी व्यक्त केले.''
दरम्यान, पत्रकारांना पत्करावा लागत असलेला धोका तो कुठल्या प्रकारची पत्रकारिता करतो यावर अवलंबून असल्याचे मत कोकजे यांनी व्यक्त केले. जर एखादा पत्रकार केवळ पोलीस स्थानकात जाऊन खाकी वर्दीतील अधिकाऱ्याने दिलेली माहिती घेत असेल तर त्यात कोणताही धोका नाही. परंतु जे. डे यांच्या बाबतीत जे झाले ते लक्षात घेता, जर आपण एखाद्या विषयाच्या खोलापर्यंत गेलात तर परिस्थिती कठीण होऊ शकते, असेही ते म्हणाले.
नेटवर्क १८ चे वरिष्ठ पत्रकार आणि आयबीएन लोकमतचे वृत्तसंपादक मंदार फणसे म्हणाले, ``जागतिक पातळीवर होणाऱ्या दर्जाइतकेच उत्कृष्ट क्राईम रिपोर्टिंग आपल्याकडे केले जाते. जेवढी जागरुकता न्यूयॉर्कमध्ये आहे, तितकीच मुंबईमध्ये देखील आहे. परंतु प्रसिद्धीमाध्यमांमध्ये सुरू सलेली स्पर्धा क्राईम रिपोर्टरला धोकादायक ठिकाणी जाण्यास भाग पाडते. तसेच जे. डे हे वरिष्ठ पत्रकार असल्याने आणि त्यांना या क्षेत्रातील धोक्याची जाणीव असल्याने त्यांच्या बाबतीत जागरुकता असण्याचा प्रश्नच उद्भवत नसल्याचेही फणसे म्हणाले.
"भारतातील पत्रकारांना रिर्पोताजमुळे होणाऱ्या परिणामांचे गांभीर्य समजण्याचे प्रशिक्षण दिले जात नाही. काही वर्षांपूर्वी, बुलढाणा जिल्ह्यातील खामगांव येथील काॅग्रेस आमदार दिलीप सानंदा यांच्याद्वारे चालविण्यात येत असलेल्या पैसे व्याजावर देण्याच्या व्यवसायाबाबत मी स्टोरी केली होती. परंतु मला कोणत्याही प्रकारचे संरक्षण दिले गेले नाही. मात्र, माझे वैयक्तिक कॉन्टॅक्ट्स असल्यामुळे मी परिस्थितीला सामोरा जाऊ शकलो. भारतात पत्रकार त्यांच्या स्वत:च्या जीवावर उदार होऊन काम करतात, असे मत म्हात्रे यांनी व्यक्त केले.''
डे यांच्या हत्येमुळे शहरात पत्रकारांना वाढत असलेला धोका आणि अंडरवर्ल्ड पुन्हा डोके वर काढत असल्याची भीती व्यक्त होत आहे. मात्र वारंवार हल्ले होऊनही प्रसिद्धीमाध्यम संस्था पत्रकारांच्या सुरक्षा आणि प्रशिक्षणासाठी काहीही करताना दिसत नाही.
ज्येष्ठ पत्रकार आणि मुंबई विद्यापीठातील मास कम्युनिकेशन विभागाचे माजी प्रमुख संजय रानडे यांच्यानुसार, ``भारतातील प्रसिद्धीमाध्यम संस्थांमध्ये कुठल्याही प्रकारचे `ऑर्गनायझेशन' नाही. पत्रकारितेपेक्षा त्यांचा कौल व्यवसायाकडे जास्त आहे. कार्यरत असलेल्या पत्रकारांना प्रशिक्षण देण्यासाठी कोणतीही माध्यम संस्था खर्च करत असेल, असे मला वाटत नाही.''
सीपेजी या आंतरराष्ट्रीय समितीच्या अहवालानुसार पत्रकारांना धोका असलेल्या देशांमध्ये भारत देश तेराव्या क्रमांकावर आहे. तर इराक प्रथम क्रमांकावर आहे. या पाठोपाठ क्रमांक लागतो तो फिलिपिन्स, सोमालिया, श्रीलंका आणि कोलंबिया या देशांचा. तर दहावा क्रमांक लागतो पाकिस्तानचा.
महाराष्ट्रातील पत्रकार हल्ला विरोधी कृती समितीद्वारे पत्रकारांवर होत असलेल्या हल्ल्यांसंबंधी कायदा करण्याची मागणी होत आहे. मात्र सरकारकडून केवळ आश्वासन मिळतात. या समितीनुसार, गेल्या दोन वर्षांत राज्यात १८४ पत्रकारांवर हल्ले झाले आहेत.
न्यूज एक्स या वृत्तवाहिनीचे रिपोर्टर राहुल दुबे म्हणतात, ``मीडिया सोशल सेक्टर असल्यामुळे आरोग्य विम्याप्रमाणे पत्रकारांना देखील सुरक्षा मिळायला हवी. मी गेल्या तीन वर्षांपासून या क्षेत्रामध्ये काम करत आहेत. परंतु जो प्रकार जे. डे यांच्या बाबतीत झाला तसा या अगोदर कधीही नव्हता. त्यांच्या हत्येमुळे क्राईम रिपोर्टरसाठी परिस्थिती आणखी बिकट झाली आहे.
अनेक लोक वैयक्तिक बदला घेत आहेत. जेव्हा-जेव्हा पत्रकारांकडून घोटाळे उघड करण्याचे प्रयत्न केले जातात, त्या त्या वेळी त्यांच्यावर हल्ले झाले आहेत.''
जून २००९ मध्ये चार पत्रकारांवर समाजातील दृष्टप्रवृत्ती असलेल्या समुहाकडून हल्ला झाला होता. यावेळी झी न्यूजचे प्रतिनिधी अमित जोशी यांच्यावर देखील हल्ला झाला होता. ते कार्यरत असलेल्या वृत्तसंस्थेने त्यांच्या उपचाराचा खर्च केला. परंतु त्यांना कुठल्याही प्रकारची सुरक्षा पुरविण्यात आली नाही.
पत्रकारांवर होत असलेले हल्ले आणि मिड डे.चे संपादक (गुन्हे) जे. डे यांची झालेली हत्या यामुळे एक गोष्ट स्पष्ट आहे की, जर मुंबईसारख्या शहरात क्राईम रिपोर्टर म्हणून काम करायचे असेल तर तुम्हाला तितकेच शूर आणि शार्प शुटर यांच्यापासून सावध राहण्याची गरज आहे.
मुंबई शहरातील रस्त्यांवर पुन्हा एकदा दहशतीची छाया पडू लागली आहे. ज्येष्ठ पत्रकार जे. डे यांची भरदिवसा गोळ्या झाडून झालेली हत्या आणि अंडरवर्ल्डमधील टोळ्यांची दहशत यामुळे पत्रकारांच्या सुरक्षेबाबत अनेक प्रश्न उपस्थित झाले आहेत. यामुळे पुन्हा एकदा शहरातील माफियांचे पोलीस आणि राजकारणी यांच्यासोबत साटेलोटे असल्याची शक्यता खरी ठरत आहे.
जे. डे यांची हत्या का झाली? हा मीडियाचा दृष्टिकोन बदलण्यासाठी आणि पत्रकारांनी समाजकंटकांविरुद्ध लिहू नये यासाठी दबाव टाकण्याचा प्रयत्न आहे का? परंतु जर हे असे असेल तर ते कदापी मान्य केले जाणार नाही. हा केवळ मीडियावर झालेला हल्ला नसून `चौथ्या स्तंभाच्या स्वातंत्र्या'वर झालेला हल्ला आहे.
जे. डे यांची हत्या का झाली? हा मीडियाचा दृष्टिकोन बदलण्यासाठी आणि पत्रकारांनी समाजकंटकांविरुद्ध लिहू नये यासाठी दबाव टाकण्याचा प्रयत्न आहे का? परंतु जर हे असे असेल तर ते कदापी मान्य केले जाणार नाही. हा केवळ मीडियावर झालेला हल्ला नसून `चौथ्या स्तंभाच्या स्वातंत्र्या'वर झालेला हल्ला आहे.
क्राईम रिपोर्टिंगमध्ये ब्रेकिंग न्यूज मिळविण्यासाठी पत्रकारांना खूप मोठी किंमत मोजावी लागते आणि ज्येष्ठ पत्रकार जे. डे यांना देखील तशीच किंमत मोजावी लागली.
इंडिया डॉट कॉम (भाषा)चे संपादक मिलिंद कोकजे म्हणाले, ``व्यावसायिकरित्या कार्यरत असलेल्या पत्रकारांना प्रतिकूल वातावरणात कशा प्रकारे रिपोर्टिंग करावे याचे प्रशिक्षण दिले जात नाही. आपल्याकडे दंगली वगळता युद्धासारखे कुठलेही प्रकार घडत नाहीत. त्यामुळे याप्रकारचे प्रशिक्षण दिले जात नसेल.''
मात्र, याच वेळी कोकजे यांनी नमूद केले की, युद्ध घडत असलेल्या ठिकाणी रिपोर्टिंग करण्यासाठी पाठविल्या जाणाऱ्या पत्रकारांना बीबीसीद्वारे प्रशिक्षण दिले जाते. तसेच अमेरिकन वृत्तवाहिन्या, बीबीसी, रॉयटर्स यांच्या प्रतिनिधींनादेखील अशा प्रकारचे ट्रेनिंग दिले जाते.
एक गोष्ट प्रामुख्याने लक्षात घेतली पाहिजे की, सीएनएन, संस्थेमध्ये काम करत असलेल्या कर्मचाऱ्यांमध्ये आणि मुक्त पत्रकारांमध्ये कोणताही भेदभाव करत नाहीत. जरी पत्रकार पूर्ण वेळ किंवा कंत्राटावर काम करत असला तरी प्रतिकूल प्ररिस्थितीत रिपोर्टिंगसाठी पाठविण्याआधी त्याला प्रशिक्षण दिले जाते. तर दुसरीकडे भारतीय प्रसिद्धीमाध्यम संस्था, आपल्या रिपोर्टसला आणि छायाचित्रकारांना संभाव्य धोका असलेल्या ठिकाणी रिपोर्टिंगसाठी पाठविण्याआधी प्रशिक्षण देण्यात कोणतीही उपाययोजना करत नसल्याचे निदर्शनास आले आहे.
मुंबईवर अतिरेक्यांनी २६/११ रोजी हल्ला केला असताना आंतरराष्ट्रीय वृत्तसंस्था असलेल्या रॉयटर्सने आपल्या पत्रकारांना बुलेटफ्रुफ जॅकेट आणि हेल्मेट पुरवले होते. परंतु याच विरुद्ध भारतीय वृत्तसंस्थांमध्ये कार्यरत असलेल्या पत्रकारांना कुठल्याही प्रकारचे सुरक्षा कवच दिले गेले नव्हते, असे सूत्रांनी नाव न सांगण्याच्या अटीवर सांगितले.
अंडरवर्ल्डचा प्रभाव असलेल्या आर्थिक राजधानीत क्राईम रिपोर्टर म्हणून काम करणे किती कठीण आहे हा प्रश्न आता उपस्थित होत आहे. याबाबत ज्येष्ठ पत्रकार महेश म्हात्रे म्हणाले, ``या क्षेत्रात अनेक `ब्लाइंर्ड स्पॉट' असल्यामुळे सध्याच्या परिस्थितीत क्राईम रिपोर्टर म्हणून काम करणे खूप कठीण आहे. रिअल इस्टेटमध्ये भरपूर पैसा असल्याने माफिया पुन्हा एकदा कार्यरत झाले आहेत. तसेच रिअल इस्टेट इंडस्ट्रीवर बिल्डर, पोलीस आणि राजकारणी यांचे नियंत्रण असते. या अगोदर राजकारणी आणि माफिया वेगळे होते. परंतु आता ते एक झाले आहेत. तसेच कुठल्याही प्रकारची पारदर्शकता उरली नसल्यामळे क्राईम रिपोर्टींग करण्यात मोठा अडथळा निर्माण होतो'' असे मत म्हात्रे यांनी व्यक्त केले.''
दरम्यान, पत्रकारांना पत्करावा लागत असलेला धोका तो कुठल्या प्रकारची पत्रकारिता करतो यावर अवलंबून असल्याचे मत कोकजे यांनी व्यक्त केले. जर एखादा पत्रकार केवळ पोलीस स्थानकात जाऊन खाकी वर्दीतील अधिकाऱ्याने दिलेली माहिती घेत असेल तर त्यात कोणताही धोका नाही. परंतु जे. डे यांच्या बाबतीत जे झाले ते लक्षात घेता, जर आपण एखाद्या विषयाच्या खोलापर्यंत गेलात तर परिस्थिती कठीण होऊ शकते, असेही ते म्हणाले.
नेटवर्क १८ चे वरिष्ठ पत्रकार आणि आयबीएन लोकमतचे वृत्तसंपादक मंदार फणसे म्हणाले, ``जागतिक पातळीवर होणाऱ्या दर्जाइतकेच उत्कृष्ट क्राईम रिपोर्टिंग आपल्याकडे केले जाते. जेवढी जागरुकता न्यूयॉर्कमध्ये आहे, तितकीच मुंबईमध्ये देखील आहे. परंतु प्रसिद्धीमाध्यमांमध्ये सुरू सलेली स्पर्धा क्राईम रिपोर्टरला धोकादायक ठिकाणी जाण्यास भाग पाडते. तसेच जे. डे हे वरिष्ठ पत्रकार असल्याने आणि त्यांना या क्षेत्रातील धोक्याची जाणीव असल्याने त्यांच्या बाबतीत जागरुकता असण्याचा प्रश्नच उद्भवत नसल्याचेही फणसे म्हणाले.
"भारतातील पत्रकारांना रिर्पोताजमुळे होणाऱ्या परिणामांचे गांभीर्य समजण्याचे प्रशिक्षण दिले जात नाही. काही वर्षांपूर्वी, बुलढाणा जिल्ह्यातील खामगांव येथील काॅग्रेस आमदार दिलीप सानंदा यांच्याद्वारे चालविण्यात येत असलेल्या पैसे व्याजावर देण्याच्या व्यवसायाबाबत मी स्टोरी केली होती. परंतु मला कोणत्याही प्रकारचे संरक्षण दिले गेले नाही. मात्र, माझे वैयक्तिक कॉन्टॅक्ट्स असल्यामुळे मी परिस्थितीला सामोरा जाऊ शकलो. भारतात पत्रकार त्यांच्या स्वत:च्या जीवावर उदार होऊन काम करतात, असे मत म्हात्रे यांनी व्यक्त केले.''
डे यांच्या हत्येमुळे शहरात पत्रकारांना वाढत असलेला धोका आणि अंडरवर्ल्ड पुन्हा डोके वर काढत असल्याची भीती व्यक्त होत आहे. मात्र वारंवार हल्ले होऊनही प्रसिद्धीमाध्यम संस्था पत्रकारांच्या सुरक्षा आणि प्रशिक्षणासाठी काहीही करताना दिसत नाही.
ज्येष्ठ पत्रकार आणि मुंबई विद्यापीठातील मास कम्युनिकेशन विभागाचे माजी प्रमुख संजय रानडे यांच्यानुसार, ``भारतातील प्रसिद्धीमाध्यम संस्थांमध्ये कुठल्याही प्रकारचे `ऑर्गनायझेशन' नाही. पत्रकारितेपेक्षा त्यांचा कौल व्यवसायाकडे जास्त आहे. कार्यरत असलेल्या पत्रकारांना प्रशिक्षण देण्यासाठी कोणतीही माध्यम संस्था खर्च करत असेल, असे मला वाटत नाही.''
सीपेजी या आंतरराष्ट्रीय समितीच्या अहवालानुसार पत्रकारांना धोका असलेल्या देशांमध्ये भारत देश तेराव्या क्रमांकावर आहे. तर इराक प्रथम क्रमांकावर आहे. या पाठोपाठ क्रमांक लागतो तो फिलिपिन्स, सोमालिया, श्रीलंका आणि कोलंबिया या देशांचा. तर दहावा क्रमांक लागतो पाकिस्तानचा.
महाराष्ट्रातील पत्रकार हल्ला विरोधी कृती समितीद्वारे पत्रकारांवर होत असलेल्या हल्ल्यांसंबंधी कायदा करण्याची मागणी होत आहे. मात्र सरकारकडून केवळ आश्वासन मिळतात. या समितीनुसार, गेल्या दोन वर्षांत राज्यात १८४ पत्रकारांवर हल्ले झाले आहेत.
न्यूज एक्स या वृत्तवाहिनीचे रिपोर्टर राहुल दुबे म्हणतात, ``मीडिया सोशल सेक्टर असल्यामुळे आरोग्य विम्याप्रमाणे पत्रकारांना देखील सुरक्षा मिळायला हवी. मी गेल्या तीन वर्षांपासून या क्षेत्रामध्ये काम करत आहेत. परंतु जो प्रकार जे. डे यांच्या बाबतीत झाला तसा या अगोदर कधीही नव्हता. त्यांच्या हत्येमुळे क्राईम रिपोर्टरसाठी परिस्थिती आणखी बिकट झाली आहे.
अनेक लोक वैयक्तिक बदला घेत आहेत. जेव्हा-जेव्हा पत्रकारांकडून घोटाळे उघड करण्याचे प्रयत्न केले जातात, त्या त्या वेळी त्यांच्यावर हल्ले झाले आहेत.''
जून २००९ मध्ये चार पत्रकारांवर समाजातील दृष्टप्रवृत्ती असलेल्या समुहाकडून हल्ला झाला होता. यावेळी झी न्यूजचे प्रतिनिधी अमित जोशी यांच्यावर देखील हल्ला झाला होता. ते कार्यरत असलेल्या वृत्तसंस्थेने त्यांच्या उपचाराचा खर्च केला. परंतु त्यांना कुठल्याही प्रकारची सुरक्षा पुरविण्यात आली नाही.
पत्रकारांवर होत असलेले हल्ले आणि मिड डे.चे संपादक (गुन्हे) जे. डे यांची झालेली हत्या यामुळे एक गोष्ट स्पष्ट आहे की, जर मुंबईसारख्या शहरात क्राईम रिपोर्टर म्हणून काम करायचे असेल तर तुम्हाला तितकेच शूर आणि शार्प शुटर यांच्यापासून सावध राहण्याची गरज आहे.
मुंबई शहरातील रस्त्यांवर पुन्हा एकदा दहशतीची छाया पडू लागली आहे. ज्येष्ठ पत्रकार जे. डे यांची भरदिवसा गोळ्या झाडून झालेली हत्या आणि अंडरवर्ल्डमधील टोळ्यांची दहशत यामुळे पत्रकारांच्या सुरक्षेबाबत अनेक प्रश्न उपस्थित झाले आहेत. यामुळे पुन्हा एकदा शहरातील माफियांचे पोलीस आणि राजकारणी यांच्यासोबत साटेलोटे असल्याची शक्यता खरी ठरत आहे.
जे. डे यांची हत्या का झाली? हा मीडियाचा दृष्टिकोन बदलण्यासाठी आणि पत्रकारांनी समाजकंटकांविरुद्ध लिहू नये यासाठी दबाव टाकण्याचा प्रयत्न आहे का? परंतु जर हे असे असेल तर ते कदापी मान्य केले जाणार नाही. हा केवळ मीडियावर झालेला हल्ला नसून `चौथ्या स्तंभाच्या स्वातंत्र्या'वर झालेला हल्ला आहे.
No comments:
Post a Comment