Tuesday, April 23, 2013

दिवस जागतिक पुस्तकांचा


THIS ARTICLE IS PUBLISHED IN APRIL-2013 ISSUE OF  'YUVA' MAGAZINE OF RANE PUBLICATION 


दिवस जागतिक पुस्तकांचा



Mark Twain famously said that “The man who does not read good books has no advantage over the man who can’t read them.”



लहानांपासून मोठ्यांपर्यंत ‘पुस्तके’ हा अनेकांच्या जिव्हाळयाचा विषय. पूर्वी पुस्तक मिळण्याचे एकमेव ठिकाण म्हणजे वाचनालय. आज त्या वाचनालयांची जागा इंटरनेट आणि ‘ई-बुक’ने घेतली आहे. आॅनलाईन साईट्समुळे विविध विषयांमधील पुस्तके मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध आहेत. परंतु असे असले तरी वाचन संस्कृती हळू-हळू कमी होत आहे. तरूणांमध्ये वाचनाची गोडी निर्माण व्हावी, त्यांना वाचनाचे महत्त्व कळावे यासाठी विविध उपक्रमांद्वारे जनजागृती निर्माण करण्याची गरज निर्माण झाली आहे. जागतिक पुस्तक दिनाच्या निमित्तने ‘युवा’ने घेतलेला हा आढावा

प्रतिक मुकणे - info@pratikmukane.com 

आर्थिक संपत्ती असलेली व्यक्तीच श्रीमंत असते, असे आपण नेहमी समजतो. पण बॅंक बॅलेन्स नसताना देखील या जगातील एक व्यक्ती खूप श्रीमंत असते असे म्हटले जाते, आणि ती व्यक्ती म्हणजे ‘पुस्तक प्रेमी’. ज्याच्याकडे पुस्तकांचा खजिना असतो, त्याच्याकडे ज्ञानाचे भंडार असते. चांगल्या पुस्तकांमुळे आपल्या संपूर्ण जिवनाला एक वेगळे वळण मिळते. कधीकधी न वाचलेल्या गोष्टी आपण एखाद्या पुस्तकात वाचतो आणि आपल्या विचारांमध्ये क्रांतिकारक बदल घडतो. विविध विषयांची चांगली पुस्तके आपल्याला जगण्याची नवी दिशा दाखवतात. पुस्तकांमधील समृ़द्ध विचारांचा आपल्या जीवनावर सकारात्मक परिणाम होतो आणि आयुष्याकडे पाहण्याचा दृष्टीकोन कायमचा बदलून जातो. 

भारतात आपण विविध प्रकारचे दिन साजरे करतो. प्रत्येक दिवसाला एक वेगळे महत्त्व असते. परंतु ज्या पुस्तकांमुळे आपल्याला जगण्याची नवी दिशा मिळते, ज्या लेखकांच्या लिखाणामुळे क्षणात आपल्या आयुष्यावर सकारात्मक परिणाम होतो, त्या लेखकांचा आणि पुस्तकांचा आदर करण्यासाठी देखील एक विशेष दिवस साजरा होतो, हे कदाचितच सर्वांना माहित असेल. 

‘मिग्युएल दे सरवान्टेस‘ या प्रसिध्द लेखकाच्या सन्मानाप्रित्यार्थ स्पेनमधील पुस्तक विक्रेत्यांनी त्याच्या मृत्यूची तारिख निवडली आणि 23 एप्रिलचा संदर्भ पुस्तक दिनाशी जोडला गेला. मौराईस ड्रोवन, इन्का गार्सिलासो दे ला वेगा, हलदोर किल्जन लक्सनेस, व्ल्यादिमीर नबाकोव, जोसेफ प्ला आणि विल्यम शेकस्पिअर या लेखकांचा 23 एप्रिला रोजी जन्म-मृत्यू झाला होता. त्यामुळे या तारखेला अधिक महत्त्व प्राप्त झाले. 

वाचकांना प्रेरित करून त्यांच्या मनावर अधिराज्य गाजवणा-या साहित्यिकांचा आणि पुस्तकांचा सन्मान करण्यासाठी व वाचन संस्कृतीला प्रोत्साहन देण्यासाठी 1995 साली पॅरिस येथे झालेल्या परिषदेत युनेस्कोने 23 एप्रिल हा दिवस जागतिक पुस्तक आणि काॅपिराईट दिन म्हणून साजरा करण्याचा निर्णय घेतला. आज जवळपास 100 पेक्षा जास्त देशांमध्ये हा दिवस उत्साहात साजरा केला जातो. 

पूर्वी केवळ ‘वाचनालय’ हे पुस्तके वाचण्याचे आणि मिळण्याचे एकमेव ठिकाण होेते. लोक आवडीने वाचनालयास भेट द्यायचे. आज पुस्तके वाचण्याचे आणि खरेदी करण्याचे मोठो स्त्रोत निर्माण झाले आहे. तंत्रज्ञानामुळे चांगल्या पुस्तांचा आणि लेखकांचा प्रसार मोठया प्रमाणात होत आहे. फ्लिपकार्ड, होम शॉप-18, बुक गंगा, पेंगविंग बुक्स या आॅनलाईन संकेतस्थळांमुळे दर्जेदार पुस्तके चांगल्या किंमतीत घरपोच मिळतात. तर ‘किंडल ई-बुक’मुळे पुस्तके आॅनलाईन देखील वाचता येतात. असे असले तरी तरून पिढीला पुस्तके वाचण्याची फारशी ओढ उरली नासून वाचन संस्कृती हळू-हळू कमी होत असल्याचे विविध सर्व्हेक्षणातून निदर्षनात आले आहे. 

‘‘इतर देशांच्या तुलनेत आपल्या देशात जागतिक पुस्तक दिन मोठ्या प्रमाणात साजरा होत नसल्याची खंत वाटत असून विद्यार्थ्यांमधील वाचनाची सवय दिवसेनदिवस कमी होणे ही चिंतेची बाब असल्याचे मत ‘द  इकोनाॅमिक्स क्लब’ मुंबईचे अध्यक्ष शशी पन्नीकर यांनी व्यक्त केले. एप्रिल महिन्यात शाळा-महाविद्यालयांना सुट्टया असतात. त्यामुळे शाळा सुरू झाल्यावर, जून महिन्यात आपण पुस्तक दिन साजरा करायला हवा. विद्यार्थ्यांमधील पुस्तक वाचनाची गोडी निर्माण व्हावी यासाठी तंत्रज्ञानाचा वापर करण्याची गरज निर्माण झाली आहे. शाळा आणि महाविद्यालयांमध्ये ‘लायब्ररी ब्लाॅग’, ‘ई-मेल’ आणि ‘एसएमएस’ या सारख्या सुविधांद्वारे विद्याथ्र्यांना नवीन साहित्याबाबत माहिती दिली पाहिजे,’’ असेही पन्नीकर म्हणाले.

शालेय अभ्यासक्रम सोडल्यास विद्यार्थी इतर पुस्तकांचे वाचन करण्यास कमी प्राधान्य देतात. समाजिक आणि सांस्कृतिक क्षेत्रात आपल्या लिखाणाने मोलाचे योगदान देणा-या लेखकांबदल आदर वाढावा, तसेच वाचन संस्कृतीला प्रोत्साहन मिळावे, दर्जेदार साहित्य उपलब्ध व्हावे, यासाठी संपूर्ण जगभरात पुढाकार घेतला जात आहे. पुस्तक, नाटक आणि पटकथा वाचन स्पर्धा, निबंध लेखन स्पर्धा, बाल साहित्य संमेलन, उत्कृष्ट  बालसाहित्य पुरस्कार यासारखे उपक्रम राबवून वाचनाबाबत जनजागृती निर्माण केली जात आहे. 

‘‘पुस्त्कांचे वाचन करावे यासाठी कोणीच कोणावर दबाव टाकू शकत नाही. वाचनाची आवड ही स्वतःच निर्माण करायची असते. वाचनाचे महत्त्व आणि त्यामुळे आपल्या जीवनावर पडणारा प्रभाव, याबाबत विद्यार्थ्यांना  लहानपणापासूनच सांगितले पाहिजे,’’ असे मत आॅक्सफर्ड विद्यापिठातून शिक्षण घेतलेल्या अपूर्वा तुपदळे हिने व्यक्त केले. इंग्लंडमध्ये वाचनासाठी उत्कृष्ट सुविधा आहेत. प्रत्येक वयोगटातील वाचकांसाठी मोफत सुविधा पुरविल्या जातात. परंतु परदेशांच्या तुलनेत भारतातील वाचनालयांची स्थिती आणि विविध विषयांवरील पुस्तांकची असलेली उपलब्धता यामध्ये खूप विसंगती आहे,’’ असेही अपूर्वाला वाटते.

तर तंत्रज्ञान आणि ‘ई-बुक’ मुळे विद्यार्थ्यांमध्ये पुस्तक वाचनाची गोडी कमी होत असल्याचे सत्य कोणीही नाकारू शकत नाही, असे मत, ‘भारत फॉर  इंडिया’ या संकेतस्थळाच्या असोसिएट एडिटर राधिका गंगाधर यांनी व्यक्त केले. वाचनाची गोडी लहानपणापासूनच असणे आवश्यक आहे. कामाचा वाढता व्याप आणि वेेळेचा अभाव, यामुळे ई-बुकला प्राधान्य मिळत असले, तरी पुस्तक वाचण्याचा आनंद काही वेगळाच असतो. त्यामुळे आॅनलाईन साहित्याला प्राधान्य जरी मिळत असले, तरी कागदी पुस्तकांवर याचा फारसा परिणाम होण्याची शक्यता कमी आहे, असेही त्या म्हणाल्या. 

भारतात पुस्तक दिन साजरा करण्यास फारसे महत्त्व प्राप्त झालेले नाही. इतर अनेक देशांमध्ये या दिवशी पुस्तके आणि गुलाबाचे फुल भेट देऊन हा दिवस साजरा केला जातो. पुस्तकांशी आणि लेखकांशी संबंधित माहिती असणारे पोस्टर्स तयार करून ते वाटले जातात. तरूणांमध्ये वाचनाची आवड निर्माण करण्यासाठी महाविद्यालयांमध्ये पुस्तक प्रदर्शन भरवणे, स्थानिक प्रशासन, शाळा, महाविद्यालये आणि प्रकाशक यांच्या सहाय्याने लहान व मोठ्या शहरांमध्ये ‘बुक फेस्टिवल’चे आयोजन करून वाचन संस्कृतीला चालना देणे ही काळाची गरज बनली आहे.

Tuesday, April 2, 2013

Stop Rape Now

This article is published in April-2013 issue of  'YUVA' magazine of Rane Publication 

शरीर संबंध आणि लैंगिक अत्याचर


स्त्रियांवरील लैंगिक अत्याचर कमी व्हावेत, यासाठी कठोर कायदे अंमलात आणण्याची प्रक्रिया सुरू आहे. सहमतीने शरीर संबंध ठेवण्याच्या वयोमर्यादेत बदल केल्याने लैंगिक अत्याचार कमी होतील व बलात्काराच्या वाढत्या घटनांना आळा बसेल, असे मत काही तज्ज्ञांनी व्यक्त केले होते. पण जर स्त्रियांकडे बघण्याची मानसिकता बदलत नसेल, गुन्हेगाराला वेळेत कठोर शिक्षा होत नसेल; तर नवीन कायद्यांची अंमलबजावणी करून महिलांवरील अत्याचार कमी होतील का? वाढते लैंगिक अत्याचार व त्याबाबत समाजातील लोकांचे असलेले मत, याचा घेतलेला हा आढावा.

प्रतिक मुकणे (info@pratikmukane.com)

दिल्लीत एका तरूणीवर झालेल्या सामुहिक बलात्काराच्या घटनेने देशालाच नव्हे तर संपूर्ण जगाला हादरून सोडले. त्या घटनेच्या पार्श्वभूमिवर मांडण्यात आलेले बलात्कार विरोधी ‘महिला अत्याचार प्रतिबंधक विधेयक‘ नुकतेच संसदेच्या दोन्ही सभागृहानी मंजुर केले. वाढत्या बलात्काराच्या घटनांना आळा बसावा यासाठी सहमतीने शरीर संबंध ठेवण्याची वयोमर्यादा 18 वर्षांवरून 16 करण्याची मागणी या विधेयकाच्या अध्यादेशात करण्यात आली होती. परंतु या प्रस्तावाला काही पक्षांनी विरोध केला आणि वयोमर्यादा पूर्वीप्रमाणे 18 कायम ठेवण्यात आली. मात्र, कायदे असताना देखील समाजात बलात्काराच्या घटनांमध्ये वाढ का होत आहे? या गोष्टीचा विचार करण्याची गरज निर्माण झाली आहे. स्त्रियांकडे बघण्याची मानसिकता बदलत नसेल, गुन्हेगाराला वेळेत कठोर शिक्षा होत नसेल; तर नवीन कायद्यांची अंमलबजावणी करून देखील महिलांवरील अत्याचार कमी होतील का? हे प्रश्न अनुत्तरितच आहेत. 

पाश्चिमात्य संस्कृतीचा आपल्या संस्कृतीवर पडत असलेला प्रभाव बलात्काराच्या घटनांमध्ये वाढ होण्यास जबाबदार असल्याचे मत काही लोकांनी व्यक्त केले असले, तरी आपल्या देशातील कायदा-सुव्यवस्था देखील यासाठी तितकिच जबाबदार आहे. 

आपल्या देशातील कायद्यांमध्ये प्रत्येक गुन्ह्यंसाठी शिक्षेची तरतूद आहे. महिलांकडे कामुक वासनेने पाहणे, तिला लज्जा उत्पन्न होईल असे वर्तन करणे, महिलांना पाहून शेरेरेबाजी करणे, छेड-छाड काढणे या गुन्ह्यांसाठी शिक्षेची तरतूद असताना देखील महिलांचे लैंगिक शोषण थांबलेले नाही. विवाह करण्यासाठी मुलीचे वय 18 असणे आवश्यक आहे. मात्र, ग्रामिण भागात मुलगी 16-17 वर्षांची होताच तिला विवाहबद्ध केले जाते. तरूणांमध्ये व्यसनाचे प्रमाण कमी व्हावे यासाठी राज्य सरकारने मद्यपान करण्याची वयोमर्यादा 21 वर्शावरून 25 केली. परंतु त्या कायद्याचे पालन कोणीही करत नाही. नियम बनवले जातात, त्यांची अंमलबजावणी देखील होते, पण ती फक्त कागदोपत्री. 

बलात्कार करणा-या नराधमांमध्ये कोणत्याही प्रकारची भीती उरलेली नाही. समाजात आपल्याला कशी वागणूक मिळेल, समाज आपल्या बद्दल काय विचार करेल, या भितीपोटी अनेक वेळा पीडित महिला आणि तिचे कुटुंबिय झालेल्या अन्यायाबाबत गुन्हा दाखल करत नाहीत. जर एखाद्या आरोपीवर गुन्हा दाखल झाला तर तो फरार होतो, जर पकडला गेले, तर त्याला फक्त 7 ते 8 वर्षांची शिक्षा होते. तर काही गुन्ह्यंचा खटलाच 7 ते 8 वर्षे सुरू असतो. 

आपले मित्र-मैत्रिणी एखादी गोष्ट करतात म्हणून त्या गोष्टीचा अनुभव आपण देखील घेतला पाहिजे, असे तरूण पिढीला वाटते. पण त्या एका अनुभवाचे रूपांतर सवयिमध्ये कधी होते, हे त्यांना सुध्दा कळत नाही. तंबाखू, सिगारेट, दारू आणि ड्रग्जया बाबतीत जी बाब आहे, तिच ‘सेक्स’च्या बाबतीत सुध्दा आहे. प्रेम आणि सेक्स याविषयांवर जेव्हा चर्चा होते, तेव्हा प्रत्येक्षात त्याचा अनुभव घेण्याची लालसा तरूणंमध्ये निर्माण होते. भिन्नलिंगी व्यक्तींमध्ये निसर्गानेच प्रजननासाठी ओढ निर्माण केली आहे. हे आकर्षण सापेक्ष असते. मात्र, आकर्षण  अभिलाशा अणि वासना यात मोठा फरक असतो. आकर्षणा  नंतर सहवासातून प्रेम निर्माण होते. पण सहवास लाभला नाही तर त्याची जागा वासना घेते. व या वासनेतूनच विकृती निर्माण होऊन महिलांवरील लैंगिक छळाचे रूप धारण करते. काही जण इंटरनेवर उपलब्ध असणा-या पाॅर्न साईट्स आणि ब्ल्यू फिल्मस पाहून आपली शारीरिक भूक भागवतात. पण काही जणांना स्वतःवर ताबा ठेवता येत नाही, आणि ते ‘बलात्कार’ सारखा अपराध करून बसतात. 

वयाच्या 16व्या वर्षी मुलं-मुली प्रेमात पडतात. पण या वयामध्ये ‘सेक्स’ म्हणजे काय? ‘सेक्स’ कोणासोबत करावे? त्याचे दुष्परिणाम काय आहेत? हे समजण्या इतके ते समंजस असतात का? शारीरिक दृश्ट्या जरी त्यांची वाढ झाली असली, तरी मानसिक दृश्ट्या त्यांची तयारी असतेच असे नाही.  

समाजिक परिवर्तन आणण्यासाठी प्रसिद्धी माध्यमं प्रमुख भूमिका बजावतात. स्त्रियांना समान वागणूक मिळावी व त्यांच्यावरील अत्याचार थांबवावेत, यासाठी त्यांच्याकडून प्रयत्न केले जातात. मात्र, दुसरीकडे त्याच वर्तमानपत्रांमधील क्लासिफाईड जाहिरातींमध्ये ‘एस्काॅर्ट सेर्व्हिसेस’च्या जाहिराती छापून ‘सेक्स’ व्यावसायाला चालना दिली जाते. 

आपल्याकडे लैंगिक शिक्षणाचा अभाव नसला, तरी त्याबाबत योग्य माहिती विद्यार्थ्यांपर्यंत पोहचत नाही. शहरातील पालक विविध विषयांवर आपल्या पाल्यांशी चर्चा करतात. परंतु जेव्हा लैंगिक शिक्षणाबाबत बोलण्याची वेळ येते, तेव्हा चर्चा करण्यास टाळाटाळ केली जाते. आपण या विषयावर आपल्या मुलांसोबत चर्चा कशी करायची हा प्रश्न त्यांना पडतो. ग्रामीण भागात तर ‘सेक्स’ ‘लिंग’ या शब्दांचा वापर करणे देखील अश्लील समजले जाते. मुळात, जगाचे ज्ञान घेत असताना विद्यार्थ्यांना  शरीर संबंधांबाबत योग्य माहिती देणे देखील तितकेच गरजेचे आहे.

‘नॅशनल ब्युरो ऑफ क्राईम’च्या अहवालानुसार देशात 2011 सालामध्ये 2 लाख 19 हजार 142 महिलांवर अत्याचार झाल्याची नोंद असून 2010 च्या तुलनेत त्यामध्ये 9 टक्कयांची वाढ झाली आहे. त्यापैकी 24 हजार 206 गुन्हे बलात्काराचे असून 2 हजार 582 पीडित मुली या अल्पवयिन आहेत. तर 4 हजार 646 मुली 14 ते 18 या वयोगटातील आहेत. 

महाराष्ट्रात 2012 या सालात 1 हजार 704 बलात्काराच्या गुन्ह्यंची नोंद झाली. त्यापैकी 924 मुली अल्पवयिन होत्या. आजही न्यायालयात बलात्काराचे 14 हजार खटले, विनय भंगचे 31 हजार आणि छेड-छाडीचे सुमारे 9000 खटले प्रलंबित आहेत.

संस्कृती, सभ्यता, सामाजिक परिवर्तन आणि स्त्रीला देवीचा दर्जा देऊन तिची पुजा करणारा देश अशी आपल्या राष्ट्राची संपूर्ण जगभरात प्रतिमा आहे. मात्र, देशातील व विदेशातील महिलांवर राज-रोजपणे होत असलेल्या बलात्कारांमुळे देशाची प्रतिमा मलिन होत आहे. त्यामुळे बुरसटलेल्या समाजाच्या प्राचिन विचारांना मूठमाती देण्याची व मानसिकता बदलण्याची गरज निर्माण झाली आहे.

जया वैद्य, वकील  
साधनांची आणि संधीची उपलब्धता, अर्थिक व शैक्षणिक बाबींचा अभाव आणि मानसिक खच्चिकरण अनेक वेळा बलात्कारासाठी करणीभूत ठरतात. त्यामुळे योग्य वेळी शरीर संबंध ठेवण्याच्या परिणामांबाबत जागृती निर्माण होणे आवश्यक  आहे. ‘गल्र्डफ्रेंड’ आणि ‘व्हर्जिनिटी’ या गोष्टी तरूणांमध्ये खूप प्रतिष्ठेच्या बनल्या आहेत. तसेच स्वतःची होणारी घुसमट आणि कुठेतरी स्त्रीवर आपल्ली सत्ता गाजविण्याच्या वृत्तीला युवा वर्ग बळी पडत असून बलात्कारा सारख्या घटना समाजात घडत आहेत. या रोखण्यासाठी समाजातील प्रत्येकाने, विशेष करून माध्यमांनी महत्त्वाची भूमिका घेणे गरजेचे आहे. 

दिपाली चव्हाण, पीआर कन्स्लटंट
शरीर संबंधांची वयोमर्यादा कमी केली तर त्याचे दुष्परिणाम स्त्रीला भोगावे लागतील. वयोमर्यादेत बदल केल्याने समाजात कोणतेही परिवर्तन होण्याची शक्यता कमी असून लैंगिक अत्याचाराला यामुळे आळा बसेल, असे वाटत नाही.

रश्मी जाधव-सोनावणे
18 वर्षांपेक्षा कमी वय असलेल्या मुली सहमतीने शरीर संबंध ठेवण्यास तयार असतातच असे नाही. वयाच्या 16 किंवा 18व्या वर्षी आपण शारीरिक संबंध ठेवायचे की नाही, हा निर्णय घेण्याइतकी समज त्यांच्यात नसते. जर शरीर संबंध ठेवण्याच्या वयोमर्यादेत बदल झाला, तर त्यामुळे शारीरिक अत्याचार वाढतील व झालेला प्रकार हा पीडित मुलीच्या सहमतीने झाल्याचे आरोपी सहज सिध्द करू शकतो. त्यामुळे कठोर कायदे अंमलात आणून आरोपिंना वेळेत शासन होणे आवश्यक आहे. 

तेजस हरड,  शिक्षा पॉवर 
शरीर संबंध साधण्याची वयोमर्यादा कमी करणे ही चांगली बाब असून किशोर  वयात शारीरिक रचनेत बदल होणे ही नैसर्गिक बाब आहे. 18 वर्षांखालील मुलं-मुली देखील सर्रासपणे लैंगिक संबंध ठेवतात, हे उघड सत्य आहे. परंतु समाजात होणारे लैंगिक अत्याचार हे सहमतीने होत नाहीत, त्यामुळे महिलांचे अत्याचार यामुळे कमी होणार नाहीत. 

राज शेटे, फोटोग्राफर
वयोमर्यादा कमी केली, तर तरूणवर्ग सुरक्षित शरीर संबंध ठेवेल. यामुळे समाजातील रोजच्या जीवनावर कोणताही वाईट परिणाम होणार नाही. परंतु याचबरोबर तरूणांनी सामाजिक आणि नैतिक जबाबदारीचे भान ठेवले पाहिजे. त्यासाठी त्यांना योग्य लैंगिक शिक्षण मिळणे तितकेच गरजेचे आहे. 

अभिषेक दांडेकर, प्रोफेसर-फोटोग्राफर
यंग जनरेशन मोठया प्रमाणात प्रगती करत असून सर्व बाबतीत मोकळेपणाणे वागतात. परंतु 16व्या वर्षी लैंगिक संबंध ठेवणे आणि ते सहमतीने ठेवणे म्हणजे काय? आपल्या जोडीदारावर प्रेम करणे आणि त्या प्रेमाची परिभाषा म्हणजे काय? ही बाब समजण्या इतके ते खरोखर समंजस असतात का हा प्रश्न कायम राहतो. शारीरिक संबंध ठेवले म्हणजे आपण जोडीदारावर प्रेम करतो आणि प्रेम करतो म्हणून त्याचा पुरावा देण्यासाठी शारीरिक संबंध ठेवले पाहिजेत असे मला वाटत नाही. 

प्रवीण मुकणे, हाय-व्हिजन संगणक प्रशिक्षण केंद्र
सहमतीने शरीर संबंध ठेवण्यासाठी असलेली वयोमर्यादा कमी केल्याने किंवा त्यात बदल केल्याने काही फरक पडेल, असे मला वाटत नाही. मुळात, फेसबुक, ट्विटर, गुगल प्लस या सारख्या सोशल साईट्समुळे निर्माण होणारे सामाजिक वातावरण लक्षात घेत, लैंगिक शिक्षण वयाच्या १३व्या वर्षापासून सक्तीचे केले पाहिजे 



जगभरात सर्वाधिक लैंगिक अत्याचार होत असलेले राष्ट्र 

 दक्षिण अफ्रिकाः सन 2010 मध्ये  दक्षिण अफ्रिकेत सुमारे 2 लाख 77 हजार गुन्हे दाखल झाले. मेडिकल रिसर्च काऊंसिलने केलेल्या सर्व्हेक्षणानुसार चार पैकी एका व्यक्तीने बलात्कार केल्याची कबुली दिली आहे. 

 अमेरिकाः 84 हजार पेक्षा अधिक गुन्हे दाखल

 भारतः 24 हजार 206 गुन्ह्यंची नोंद

 इंग्लंडः 16 हजार गुन्ह्यंची नोंद. संशयित आरोपी दोशी आढळल्यास, मरेपर्यंत जन्मठेप ही          सर्वाधिक ठोठावली जाणारी शिक्षा.

 जर्मनीः युरोप मध्ये बलात्काराच्या सर्वाधिक गुन्ह्यंची नोंद जर्मनीमध्ये झाल्याचे आढळले. सुमारे 8 हजार गुन्ह्यंची नोंद 2010 साली झाली होती.

 रशियाः जवळपास 5 हजार गुन्ह्यंची नोंद. दोषी आरोपीस 4 ते 10 वर्षांच्या शिक्षेची तरतूद.

Source: Alzajeera and Avert.org                                            
****************************************